پیوند غضروف در جراحی بینی

غضروف نوعی بافت انعطاف پذیر است که می تواند در بسیاری از قسمت های بدن، به عنوان مثال، لاله گوش یا نوک بینی یافت شود. اگر در حال حاضر گوش خود را لمس کنید،

متوجه خواهید شد که این بافت به اندازه کافی سخت است که شکل خود را کاملا حفظ کند، اما نه آنقدر سخت که نتوانید آن را روی خودش تا کنید. غضروف حالتی جامد دارد اما نسبت به استخوان نرم تر و انعطاف پذیر تر است و قابلیت شکل گیری دارد. نیمه پایینی بینی، یعنی نوک بینی و تیغه بینی از نوعی غضروف ساخته شده است

غضروف تیغه بینی در عمل بینی

معمولاً اولین انتخاب برای غضروف بینی از تیغه بینی است. تیغه بینی یک بخش غضروفی یا دیواره ایست که به تقسیم بینی به مجرای راست و چپ می پردازد. در صورتی که غضروف کافی برای تیغه بینی موجود باشد، جراح پلاستیک معمولاً با تراشیدن مناسب غضروف از این ناحیه بدون اینکه ساختار کلی بینی را تحت تاثیر قرار دهد، جراحی را پیش می برد. با تغییر شکل دادن بینی و بریدن غضروف از تیغه بینی و قرار دادن در جای مناسب روی پل بینی یا نوک بینی می توان بهره کافی را از این غضروف برد. به دلیل اینکه غضروف تیغه بینی از قبل هم در ناحیه بینی بوده است ، کاملاً برای تغییر شکل بینی مناسب است ولی احتمال کمی وجود دارد که توسط بدن جذب شود. همچنین امکان خم شدن یا پیچ و تاب خوردن آن بر خلاف غضروف های دیگر وجود دارد.

آیا امکان تغییر شکل گرافت های غضروفی با مرور زمان وجود دارد؟

گاهی غضروف های دنده انحنا پیدا می کنند. اما غضروف های سپتوم ( تیغه وسط بینی) این مشکل را ندارند. از غضروف لاله گوش به علت نرمی آن برای ترمیم دریچه بینی استفاده می شود. اما برای ترمیم نوک بینی نمی توان از غضروف لاله گوش استفاده کرد. چون غضروف لاله گوش، نازک و ظریف است و نمى تواند از افتادگى نوک بینى جلوگیرى نماید .
هر غضروفی کاربرد خودش را دارد و جراح با علم و تجربه خود می تواند تشخیص دهد از کدام منبع و برای چه موردی استفاده نماید، تا بهترین نتیجه را بگیرد.