بینی استخوانی ؟! بینی گوشتی؟!
همانطور که قبلا ذکر شد، در ایران عموما بینی ها را به دو گروه گوشتی و استخوانی تقسیم می کنند.
این طبقه بندی مبنای علمی ندارد، اما در ایران جراحان از این اصطلاحات برای ارتباط بهتر با بیماران استفاده می کنند. تفاوت عمده بین آنها ضخامت پوست بینی است. در حالی که پوست ضخیم بینی های گوشتی را می پوشاند، بینی های استخوانی پوست نازک تری دارند و لایه چربی دارند. بینیهای گوشتی شکلپذیرتر هستند، در حالی که بینیهای استخوانی کوچکتر و فرمدارتر میشوند. در جراحی بینی هر دوی این ویژگی ها مورد نیاز است.
جراح باید بتواند اطراف بینی را منقبض کند، این کار سادهتر است، و نوک بینی را شکل دهد، کاری که انجام آن دشوارتر است.
در حین جراحی، انحراف و انحنای تیغه بینی (غضروف تقسیم کننده سوراخ بینی به دو قسمت) ثابت می شود. برای رفع برآمدگی بالای بینی، جراح بینی مطمئن می شود که عمل جراحی مشکلی برای تنفس بیمار ایجاد نمی کند.
عملا گرفتن نتیجه خوب از جراحی بینی گوشتی نسبت به بینی استخوانی چالش برانگیزتر است.
و برای انجام این کار به یک جراح بسیار مجرب نیاز است.
بینی های گوشتی برخلاف اسمشان گوشت یا ماهیچه زیادی در خود ندارند. اما :
برای جراحی بینی گوشتی موثرتر، از تکنیک های خاصی استفاده می شود :
پیوند غضروف.
از آنجایی که پوست بینی ضخیم است، بهتر است از پیوند غضروف برای نشان دادن مشخصات نوک بینی و پل استفاده شود.
کاهش چربی در بافت نرم.
چربی های تشکیل دهنده بافت نرم، به ویژه در نوک بینی، به طرز ماهرانه ای نازک می شوند تا چهره بینی را بهتر نشان دهند.
کاهش متناسب اندازه بینی.
اگر فاصله بین پوست و اسکلت بینی بیش از حد باشد، احتمال ایجاد اسکار یا ایجاد چربی اضافی بیشتر است که باعث تغییر شکل نامطلوب بینی می شود.
حمایت ساختاری بینی.
پوست ضخیمتر به دلیل وزن سنگینتر به ساختار محکمتری نیاز دارد. بنابراین، تجربیات جراحان زیبایی ایران، تناسب صحیحی بین اندازه بینی و ساختار آن ایجاد خواهد کرد. پس از بازگرداندن پوست بینی به وضعیت طبیعی خود، ساختار تقویت شده به پوست کمک می کند تا موقعیت بهتری پیدا کند.